Poznaj Eugenie Farrow – nauczycielkę, informatyka i znaną kobietę w STEM
Niedawno spotkaliśmy się (wirtualnie) z Eugenie Farrow, nauczycielką w Spokane Valley Tech, aby dowiedzieć się więcej o jej ścieżce kariery i pracy jako programista i edukator informatyki. Oprócz prowadzenia kursów informatyki w szkołach średnich, Eugenie jest wolontariuszem Spark Central w programie Drop-in and Code, w którym uczniowie klas od 3 do 7 uczą się rozwiązywania problemów i umiejętności informatycznych. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o jej ścieżce kariery.
Czy możesz nam wyjaśnić, co robisz?
Jestem nauczycielem informatyki. Pomagam studentom nauczyć się rozwiązywać problemy przy użyciu komputerów oraz przygotować się do studiów i kariery. Zajęcia wprowadzające są szerokie i pomagają uczniom zbadać dziedzinę informatyki, aby sprawdzić, czy jest to coś, co ich interesuje. Zaawansowane zajęcia z informatyki koncentrują się na programowaniu w języku Java. W tym roku zacząłem uczyć cyberbezpieczeństwa. Jest tak wiele możliwości w cyberbezpieczeństwie i wiele rzeczy z prawdziwego świata, o których można porozmawiać na zajęciach. Myślenie o hakerach i tego typu rzeczach jest ekscytujące, ale wszyscy jesteśmy narażeni na zagrożenia, a na te umiejętności jest duży rynek. Dlatego wprowadzenie uczniów do cyberbezpieczeństwa na kursie w liceum jest dla nich świetną okazją. Jestem również wolontariuszem w Spark Central w ich programie Drop-in and Code, w którym pracuję z uczniami klas 3-7 nad nauką rozwiązywania problemów i zabawą z komputerami.
Jaka była Twoja ścieżka edukacji i/lub kariery? Jak dotarłeś tam, gdzie jesteś teraz?
Jako uczeń liceum nie miałem jasnego kierunku, co chcę robić. Byliśmy w tym kraju nowi, a moi rodzice próbowali poruszać się po Stanach Zjednoczonych, zapewniając siedmioro dzieci. Wiedziałem, że pójdę na studia, ale nie byłem pewien, co będę tam robił. Poszedłem do Santa Clara University na studia licencjackie i spróbowałem kilku kierunków: biologii, psychologii, a następnie nauk politycznych. W pewnym momencie myślałem, że pójdę na studia prawnicze, więc zdobyłem dyplom z nauk politycznych. Czuję, że technologia „znalazła mnie”.
Zacząłem pracować dla IBM jako kupiec sprzętu do testowania sprzętu. To był mój pierwszy kontakt z komputerem w pracy i bardzo mnie to podekscytowało. W IBM brakowało programistów zajmujących się komputerami mainframe i poprosili ludzi o wykonanie testu umiejętności w ramach programu szkoleniowego, aby nauczyć się programowania dla systemów operacyjnych typu mainframe. Wziąłem Fortran i polubiłem go, więc złożyłem podanie. Nauczyłem się pisać kod specjalnie dla systemu operacyjnego MVS przy użyciu Assemblera i PL/X i zostałem sklasyfikowany jako młodszy programista, ostatecznie stając się doradczym inżynierem oprogramowania. Podczas pracy w IBM ukończyłem studia magisterskie z biznesu i zostałem certyfikowanym kierownikiem projektów.
Zacząłem swój program szkoleniowy dla nauczycieli na Eastern Washington University natychmiast po przejściu na emeryturę w IBM. Na jednym z moich zajęć mieliśmy sesję „poznajmy cię” i powiedziałem, że pracowałem jako inżynier oprogramowania, a nauczyciel wspomniał o wakacjach na nauczyciela informatyki w Central Valley School District. A więc zgłosiłem się! W ten sposób doszedłem do mojej obecnej pozycji. Zanim zacząłem uczyć informatyki w tym środowisku, uczyłem się Javy i Pythona. Kontynuowałem poznawanie innych języków, systemów i obszarów związanych z nauczaniem poza moimi normalnymi treściami w klasie.
Jakie/kto były twoimi najważniejszymi inspiracjami, które doprowadziły cię do STEM?
Miałem menedżerów w IBM, którzy zachęcali i wspierali mój rozwój zawodowy w dziedzinie informatyki. Udało mi się wziąć udział w kursach programowania podczas dnia pracy na UC Santa Cruz. Miałem kolegów, którzy pracowali nad wczesnymi generacjami systemu operacyjnego i byli hojni w swoim czasie i wiedzy. Oni mnie mentorowali. Moja rodzina też mnie wspierała. Kiedy zostałem zatrudniony w IBM, mój ojciec powiedział, że nigdy nie widział mnie tak podekscytowanego pracą. Kiedy zaczęłam rygorystyczne szkolenie dla nowych programistów, mój mąż musiał wziąć na siebie dużą odpowiedzialność, ponieważ miałem wymagania szkolne. Spędziłem wiele nocy w pracowni komputerowej wykańczając projekty.
Jaka jest Twoja ulubiona część Twojej pracy?
Jako nauczyciel lubię pomagać uczniom zrozumieć, w jaki sposób komputery mają się do naszego codziennego życia. Lubię też widzieć, jak uczniowie rozumieją koncepcję. Miło jest widzieć, jak stosują tę koncepcję do problemu, nad którym pracują. Dużo się uczę od moich uczniów. Informatyka ciągle się zmienia i każdego roku zwracam uwagę na inną grupę studentów, którzy zwracają moją uwagę na nowe rzeczy w świecie informatyki. To zabawne.
Co uważasz za swoje największe osiągnięcie w STEM?
Myślę, że moja kariera w IBM i przejście z przemysłu do nauczania to moje osiągnięcia. Osiągnięciem było dla mnie rozpoczęcie szkolenia dla nowych programistów IBM z około 20 uczestnikami i ukończenie programu jako jedyna osoba czarnoskóra. Pomagał również w opracowaniu trzech nowych patentów dla portfolio IBM. Napisałem rozdział w jednym z IBMs Redbooks (podręcznik techniczny dla użytkowników) i przyczyniłem się do powstania innych dokumentów technicznych. Jestem też dumny, że udało mi się zdobyć tytuł magistra. Miałam wtedy troje dzieci poniżej dziesiątego roku życia, więc to dla mnie osiągnięcie. Czuję, że nie mogę wybrać tylko jednego.
Czy są jakieś stereotypy dotyczące kobiet w STEM, które chciałbyś osobiście rozwiać?
Że kobiety nie są tak zdolne. Możemy zrobić prawie wszystko, na co się zdecydujemy. Nie powinniśmy być oceniani według płci, koloru naszej skóry, ubrania, które nosimy, czy czegokolwiek zewnętrznego. Kobiety mają szeroki zakres zainteresowań, możliwości i doświadczeń. Ich głosy wnoszą wartość do STEM.
Jak myślisz, jakie wyjątkowe cechy wnoszą do STEM dziewczęta i kobiety?
Posiadanie zróżnicowanych głosów i punktów widzenia sprawia, że produkty i projekty są lepsze pod względem wartości dla klientów i użytkowników w ogóle. Zapewnia to lepsze wyniki projektowania. Kobiety przynoszą to do STEM.
Jak postrzegasz współdziałanie nauki, technologii, inżynierii i/lub matematyki w Twojej obecnej pracy?
Nauka, technologia, inżynieria i matematyka służą do rozwiązywania problemów. W mojej pracy staram się na tym się skupić. Jak możemy rozwiązać ten problem za pomocą komputerów? Nauczanie to także uczenie się na niepowodzeniach. Z mojego doświadczenia wynika, że rozwiązania programistyczne nigdy nie działają za pierwszym razem. Potrzeba wielu prób, aby uzyskać coś dobrego.
Co chciałabyś powiedzieć młodym kobietom myślącym o rozpoczęciu kariery w STEM?
Powiedziałbym, żeby to zrobić. Nie myśl, że jest to coś, co jest poza twoim zasięgiem. Rób małe kroki, jeśli potrzebujesz. Są ludzie, którzy chcą Ci pomóc odnieść sukces. Nie bój się pytać. Będzie to wymagało ciężkiej pracy, ale będzie tego warte. Popełnisz błędy. Ucz się od nich i idź naprzód.
Jak myślisz, co jest wyjątkowego w Waszyngtonie i karierach STEM w naszym stanie?
Mam wrażenie, że Waszyngton ma możliwości w wielu dziedzinach kariery w STEM. W Waszyngtonie są firmy różnej wielkości, wiele startupów. Panuje tu atmosfera przedsiębiorczości, a więc w przypadku STEM jest wiele do wyboru pod względem branży, wielkości organizacji, lokalizacji i nie tylko.
Czy możesz podzielić się zabawnym faktem o sobie?
Uwielbiam tańczyć i uczęszczałam na zajęcia z tapu, salsy i tanga. Mam buty do stepowania, których pewnie powinnam się pozbyć, ale nie mogę się jeszcze z nimi rozstać.