Poznaj Celestinę Barbosa-Leiker, psycholog, badaczkę i znaną kobietę w STEM
Niedawno mieliśmy okazję przeprowadzić wywiad z Celestiną Barbosą-Leiker, wicekanclerz ds. badań i administracji w Washington State University Health Sciences Spokane, aby dowiedzieć się więcej o jej ścieżce kariery i pracy. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej.
Czy możesz nam wyjaśnić, co robisz?
Jestem badaczem na Washington State University (WSU) i koncentruję swoje badania na psychologicznych doświadczeniach osób cierpiących na zaburzenia związane z używaniem substancji, aby pracownicy służby zdrowia mogli dołożyć wszelkich starań, aby się nimi zająć. Badam również osoby starsze, aby zobaczyć, jak stres, depresja i przyjmowanie leków na receptę wpływają na ich starzenie się. Pełnię funkcję prorektora ds. nauki w kampusie WSU Health Sciences Spokane. Ta pozycja lidera oznacza, że mogę wspierać i rozwijać badania w dziedzinie pielęgniarstwa, medycyny i farmacji. Jestem członkiem wydziału latynoskiego, więc mentoring dla kolorowych studentów i praca nad różnorodnością, równością i praktykami integracyjnymi są również dużą częścią tego, co robię.
Jaka była Twoja ścieżka edukacji i/lub kariery? Jak dotarłeś tam, gdzie jesteś teraz?
Po ukończeniu szkoły średniej poszedłem do kilku lokalnych college'ów, ponieważ nie wiedziałem, co chcę studiować ani jak zapłacić za studia. Mimo że dostałam świetne stopnie w liceum, po prostu nie byłam gotowa na 4-letnie studia. Pracowałem więc na pełny etat i uczęszczałem na zajęcia, kiedy było mnie na to stać. Pracowałam z osobami z niepełnosprawnością rozwojową, osobami z demencją, osobami z zaburzeniami używania substancji. Wszystkie te doświadczenia zawodowe sprawiły, że chciałem uzyskać licencjat, magisterium i doktorat z psychologii, aby móc pomagać ludziom z problemami psychologicznymi. Nauka jest niezbędna, aby pomagać potrzebującym, dlatego postanowiłem skupić się na badaniach psychologicznych związanych z dysproporcjami zdrowotnymi.
Jakie/kto były twoimi najważniejszymi inspiracjami, które doprowadziły cię do STEM?
Kiedy byłem studentem, miałem profesora, który poprowadził mnie przez moje pierwsze badania naukowe. Kiedy podekscytowana podeszłam do niego z wynikami badań, powiedział: „Właśnie ugryzł cię bakcyl badawczy!” To był początek wszystkiego (dziękuję dr Michael Murtaugh)! Od tego czasu w całej mojej karierze miałem niezliczonych mentorów, którzy wspierali moją ścieżkę kariery. Bez moich mentorów nigdy nie byłabym tam, gdzie jestem dzisiaj. Jestem teraz we wspaniałej sytuacji, by służyć innym jako mentor i uwielbiam to!
Jaka jest Twoja ulubiona część Twojej pracy?
Uwielbiam dzielić się wszystkimi wspaniałymi badaniami prowadzonymi w WSU z mieszkańcami naszego stanu. Uwielbiam też pomagać w łączeniu naukowców ze sobą. Dzięki moim badaniom uwielbiam analizować dane. Patrzę na zbiór danych pełen liczb i wiem, że gdzieś tam jest historia, a statystyki pomagają mi odkryć, czym jest ta historia.
Co uważasz za swoje największe osiągnięcie w STEM?
W tym kraju jest bardzo niewielu profesorów latynoskich. To, że jestem profesorem nadzwyczajnym i prorektorem ds. badań, jest moim największym osiągnięciem. Studenci koloru muszą zobaczyć profesorów, którzy wyglądają jak oni, aby mogli zrealizować swoje marzenia o awansie w STEM. Na stanowisku kierowniczym mogę przekazywać innym głos do stołu, gdy podejmowane są decyzje. Oferuję inną perspektywę i za to jestem ceniona. Nie każdy ma takie możliwości, więc bardzo ciężko pracuję, aby rozszerzyć te możliwości na innych. Jestem mentorem innych badaczek i badaczek koloru, a kiedy widzę, jak osiągają – to jest najlepsze uczucie! Obecnie zasiadam w zarządzie Państwowej Akademii Nauk w Waszyngtonie i obecnie przewodniczę komisji ds. różnorodności, równości i integracji (DEI). Jestem dumny, że mogę w ten sposób służyć państwu i będę ciężko pracować, aby promować DEI w naszej stanowej akademii.
Czy są jakieś stereotypy dotyczące kobiet w STEM, które chciałbyś osobiście rozwiać?
Kiedy byłam studentką, ja i moje przyjaciółki byłyśmy w Graduate Women in Science i szyłyśmy koszulki z napisem: „TAK WYGLĄDA NAUKOWIEC”. Nosiliśmy je na imprezach społecznych i tak wiele dzieci podchodziło do mnie i mówiło: „Jesteś naukowcem?! Nie ma mowy! Naukowiec to staruszek z szalonymi siwymi włosami!” Dla nas wszystkich, którzy nie pasują do tej formy, ważne jest, aby być na pierwszym miejscu, abyśmy mogli nadal powiększać siłę roboczą STEM.
Jak myślisz, jakie wyjątkowe cechy wnoszą do STEM dziewczęta i kobiety?
Różnorodność myśli jest kluczem do innowacji. Im więcej głosów i perspektyw mamy w STEM, tym większe będą postępy w STEM. Jeśli utrzymamy status quo i bezpośrednio lub bezpośrednio będziemy zachęcać i wzmacniać tylko chłopców i mężczyzn w STEM, tracimy połowę potencjalnej siły roboczej. Brakuje dziewcząt i kobiet w danych zbieranych przez badaczy prowadzących badania. Musimy to zmienić, aby naprawdę dokonać postępów w STEM dla wszystkich ludzi.
Jak postrzegasz współdziałanie nauki, technologii, inżynierii i/lub matematyki w Twojej obecnej pracy?
Doskonałym przykładem są badania w opiece zdrowotnej. Badania z wykorzystaniem urządzeń do noszenia w celu monitorowania stanu zdrowia, inteligentnych domów dla osób, które chcą się starzeć w miejscu, innowacyjnego sprzętu, który pomoże poprawić jakość życia osób cierpiących na choroby i choroby. Widzę STEM w akcji każdego dnia, aby pomóc poprawić życie tak wielu ludzi.
Co chciałabyś powiedzieć młodym kobietom myślącym o rozpoczęciu kariery w STEM?
Idź po to! Wypróbuj to. Dowiedz się, co kochasz, a czego nie. Zmień zdanie, jeśli chcesz. Dobrze jest odnieść sukces i ponieść porażkę. Wypróbuj wszystko. Zadawaj pytania, zajmuj miejsce, ciężko pracuj i znajdź wspierający zespół. Jeśli jesteś jedyną dziewczyną lub kobietą w klasie lub projekcie, mają szczęście, że mają Twoją perspektywę.
Jak myślisz, co jest wyjątkowego w Waszyngtonie i karierach STEM w naszym stanie?
Żyjemy w świetnym stanie dla kariery STEM. STEM jest wspierany i wspierany oraz jest postrzegany jako integralna część naszej edukacji. Dzieci mają wiele możliwości zaangażowania się w organizacje STEM. Jestem w zarządzie Mathematics, Engineering, Science Achievement (MESA) Spokane i uwielbiam lokalny program ścieżki kariery STEM dla dzieci z niedostatecznie reprezentowanych populacji.
Czy możesz podzielić się zabawnym faktem o sobie?
Nigdy nie myślałem, że będę tam, gdzie jestem dzisiaj. Dużo czasu zajęło mi uświadomienie sobie, że pójście do szkoły wyższej może być nawet dla mnie opcją. Nigdy nie śniło mi się, że zrobię doktorat. Nawet po tym, jak na to zasłużyłem, nigdy nie sądziłem, że odniosę sukces w środowisku akademickim. Śmiałbym się z ciebie, gdybyś mi powiedział, że pewnego dnia będę zajmował kierownicze stanowisko na mojej uczelni! Po prostu nie sądziłem, że będę mógł robić to, co robię dzisiaj, ani że mi się to uda. Przez bardzo długi czas czułem się po prostu szczęśliwy, że jakoś robiłem postępy w mojej karierze. Teraz zdaję sobie sprawę, że chociaż rzeczywiście mam szczęście, że mam przywileje, które pozwalają mi bardzo ciężko pracować w mojej pracy (bardzo wspierająca rodzina i grupa przyjaciół, niesamowici mentorzy), moja uczelnia również ma szczęście, że mnie ma!