EEN PELGRIMAGE VAN GROEI EN LEREN
In oktober 2017 ging onze netwerkdirecteur Lee Lambert samen met 40 andere reizigers om deel te nemen aan een interraciale, intergenerationele burgerrechtenbedevaart door Project Bedevaart. Tijdens de reis reisde hij naar het Amerikaanse Zuiden, waar hij belangrijke plaatsen in de burgerrechtenbeweging bezocht en tijd doorbracht met voetsoldaten die aan de beweging deelnamen.
Washington STEM is nederig om samen te werken met Project Pilgrimage als hun programmasponsor om diegenen te eren die in het verleden hebben gewerkt voor burgerrechten en sociale rechtvaardigheid en om te onderzoeken hoe we de geleerde lessen kunnen toepassen om deel te nemen aan het huidige gesprek over sociale rechtvaardigheid. Washington STEM ondersteunde Lee bij deze ervaring als onderdeel van zijn professionele ontwikkeling. Als organisatie zetten we ons in om gelijkheid in alle aspecten van ons werk te verankeren. Het is essentieel voor onze missie dat ons team de kennis en het begrip heeft om onze waarden in daden om te zetten.
Lee heeft zijn reis naar het zuiden gedocumenteerd door middel van een reeks korte dagboekberichten en we zijn vereerd om ze hier te posten.
Een briefje van Lee: “AAls je de dagelijkse verslagen leest, begrijp dan alsjeblieft dat ze in het moment zijn geschreven als een manier om mijn ervaring te delen met mijn familie, vrienden en collega's. Bij het samenstellen van mijn berichten voor deze blog, kan ik zien hoe mijn benadering van de ervaring is overgegaan van academisch naar introspectief. Tijdens de bedevaart was ik me ervan bewust dat mijn denken over ons land en mijn rol daarin evolueerde. Daar heb ik me voor aangemeld. Mijn denken veranderde echter niet hoe ik dacht dat het zou gebeuren. Ik verwachtte historische feiten voor context te leren - ik kreeg uiteindelijk nieuwe ogen om de wereld door te zien."
20 oktober – Nashville
Onze pelgrimstocht begon stroef. De transmissie van onze bus is mislukt op de parkeerplaats van de luchthaven. Dus we stapten allemaal in taxi's en gingen naar onze eerste ontmoeting in de burgerrechtenkamer van de Nashville Library. Daar hoorden we over de sit-ins van de lunchbalie in Nashville en de vrijheidsritten van twee van de mensen die het werk leidden: Dr. Bernard LaFayette en Rip Patton.
We gingen toen naar Swett's - een restaurant waar leiders van de burgerrechten zich eind jaren '50 en begin jaren '60 zouden verzamelen. Hier hebben we het voedsel van de beweging mogen ervaren en meer horen van Bernard en Rip.
We ontmoetten onze kapotte bus bij het hotel om onze tassen op te halen en noemden het een nacht.
21 oktober – Nashville & Birmingham
Vandaag hebben we Fisk University in Nashville bezocht, een historisch zwarte universiteit die 6 maanden na de burgeroorlog werd opgericht. Fisk is de alma mater van WEB Du Bois.
We gingen toen naar het Birmingham Civil Rights Institute, gelegen aan de overkant van de 16th Street Baptist Church en Kelly Ingram Park. Dit was een moeilijke plek om te zijn en als je hier ooit bent, moet je de tijd nemen om het Instituut te bezoeken.
22 oktober – Birmingham en Montgomery
De pelgrimsactiviteiten van vandaag begonnen met een gesprek met Carolyn Maull Mckinstry in Kelly Ingram Park. Mevr. Mckinstry was 14 en zat in de 16th Street Baptist Church toen die werd gebombardeerd. Ze deelde haar verhaal en hoe die gebeurtenis haar leven vormde.
Daarna gingen we naar de kerk en woonden de ochtenddienst bij in de 16th Baptist Church. Ik hoorde een zeer ontroerende en energieke preek over Psalm 23 over hoe we veel valleien in ons leven tegenkomen, maar ze zijn nooit de bestemming - slechts een deel van deurine.
's Middags namen we de I-65 van Birmingham naar Montgomery, het laatste deel van de vrijheidsritten, die eindigde bij de First Baptist Church 347 North Ripley Street. We werden verwelkomd met knuffels en leidden rechtstreeks naar de koorrepetitie. Daarna zongen we in de dienst. Ik ben vandaag naar meer kerkdiensten geweest dan in de afgelopen 20 jaar. Ze waren opbeurend.
We eindigden onze dag met een diner in Martha's Place, een soulfood-buffet, waarbij leden van de First Baptist-gemeente verhalen en gedachten deelden over wat we tijdens onze reis hebben geleerd. De activiteiten van vandaag waren een noodzakelijke aanvulling na het bezoek van gisteren aan het Civil Rights Institute.
23 oktober – Montgomery
De pelgrimsactiviteiten van vandaag waren gericht op beleid en geschiedenis.
De dag begon met een bezoek aan het Southern Poverty Law Centre, we leerden over de geschiedenis van de organisatie en haar huidige werk om haatgroepen op te sporen en te benoemen. Zij verstrekken deze informatie aan politie, media en beleidsmakers.
Vervolgens hebben we een ontmoeting gehad met de staf van het Equal Justice Initiative en de organisatie wiens missie de hervorming van het strafrecht is. Hun werk richt zich op het bevrijden van onschuldigen van de doodstrafces en het beëindigen van de veroordeling van kinderen als volwassenen. Bij EJI hoorden we het verhaal van en spraken we met Anthony Ray Hinton. Hij daagde de groep uit om niet toe te kijken en medeplichtig te zijn aan door de staat gesponsorde moorden als we zouden denken dat het systeem onrechtvaardig is.
Vervolgens maakten we een wandeltocht door de straten van het centrum van Montgomery, waarbij we de belangrijkste bezienswaardigheden van de tweede middelste passage en de Montgomery-busboycot bezochten, waarvan er vele op hetzelfde terrein plaatsvonden.
24 oktober – Tuscaloosa
Vandaag zijn we naar de University of Alabama gereden, waar we de lokale cultuur hebben geproefd voordat we zelfs de bus hadden geparkeerd. (Controleer bovenstaande kentekenplaat). We kregen een rondleiding door de vergeten racistische geschiedenis van UA, de dingen die ze niet aan toekomstige studenten laten zien, waaronder slavengraven en voormalige slavenverblijven.
We leerden ook over een geheime groep genaamd de "Machine" die de schoolpolitiek en -beleid controleert. Na de eerste vermelding van de "machine" zei een van de UA-studenten die bij ons was voor de grap "deze tour wordt bijna stopgezet." Als een uurwerk kregen we binnen 20 minuten bezoek van de campuspolitie omdat iemand had gebeld om te zien of we een vergunning hadden voor wat we aan het doen waren. Het siert hen dat de campuspolitie genadig, respectvol en verontschuldigend was.
Wat ik vandaag heb geleerd, is dat we moeten nadenken over de geschiedenis waar we niet over praten in onze openbare ruimte. Ik zal beginnen te vragen - wat zijn de verhalen die we niet vertellen? als we over onze geschiedenis praten.
25 oktober - Universiteit, Mississippi naar de Delta
Pro tip: Als je ooit verdwaald bent in het diepe zuiden, zoek dan gewoon een Zuidelijk monument. De richting waarin de Zuidelijke soldaat kijkt is het noorden. Maar wat als je geen Zuidelijk monument kunt vinden? Geloof me, je zult er een kunnen vinden, ze zijn overal.
Vandaag hebben we de Universiteit van Mississippi bezocht. De universiteit staat ook bekend als Ole Miss - maar als je het NFL-voetbalteam uit Washington DC niet bij zijn naam noemt - moet je ook stoppen met het college Ole Miss te noemen. Dat gezegd hebbende, deze schoolIk ben tientallen jaren vooruit in het omgaan met zijn racistische verleden in vergelijking met de Universiteit van Alabama. Door activisme van studenten en alumni voert de UM niet langer de staatsvlag van Mississippi, en ze hebben een prominent monument voor James Meredith, de eerste zwarte man die in 1962 naar de school ging. De school heeft nog een lange weg te gaan, maar het was verfrissend om te zien na de ervaring van gisteren bij UA.
We gingen toen naar de Mississippi Delta en bezochten de steden Greenwood, Money en Sumner. In Greenwood bezochten we de plaats van de Black Power-mars. In Money and Sumner stopten we bij de belangrijkste plaatsen van het Emmett Till-verhaal, waaronder de kruidenierswinkel van Bryant, het Court House in Sumner en de Little Tallahatchie River waar het lichaam van Emmett werd gevonden.
Mijn reisgenoten en ik hielden een herdenkings- en bezinningsceremonie aan de rand van de rivier. Het is onmogelijk voor mij om de overeenkomsten niet te zien tussen Emmetts ervaring en jonge zwarte mannen die zijn vermoord door moderne burgerwachten.
26 oktober – Jackson, Mississippi
De pelgrimstocht van vandaag was een geschiedenisles van de kosten die betaald werden door sommigen die werkten om de burgerrechtenbeweging vooruit te helpen.
De dag begon met een bezoek aan het huis van Medgar Evers. Het huis werd gerestaureerd in een historische staat voor het filmen van de Ghost of Mississippi en wordt nu onderhouden door Tougaloo College. Het College wacht op de ondertekening door de federale regering van het bevel waardoor dit huis deel gaat uitmaken van de National Parks Service.
De groep reisde vervolgens naar Philadelphia, Mississippi om bezoek de bezienswaardigheden van de Freedom Summer Murders van Andrew Goodman, Michael Schwerner en James Chaney. Dit verhaal is in de film Mississippi Burning.
Het hoogtepunt van de dag was het horen van een first person account, van of reisgenoot Bob Zellner, over de dagen na de ontvoering in Philadelphia en hoe de burgerrechtenwerkers reageerden.
27 oktober – Selma
Vandaag begonnen we de pelgrimsactiviteiten met een reis naar onszelf. In het By the River Centre for Humanity in Selma werd onze groep door een workshop geleid om ons te helpen de ervaringen en bezienswaardigheden van de afgelopen dagen te verwerken en te begrijpen. Er werd getrommeld, gezongen, gehuild, gelachen en geknuffeld. Het was een spirituele ervaring.
Vervolgens reisden we naar Gee's Bend, een zeer landelijke geheel zwarte gemeenschap die diende als een toevluchtsoord tegen de Klan voor blanke en zwarte burgerrechtenwerkers in thij is 60. Het is ook de thuisbasis van een quiltcoöperatie waarvan de kunstwerken zijn getoond in kunstmusea van New York tot Tacoma.
Onze dag eindigde met een wandeltocht door het centrum van Selma en vervolgens naar het diner in het Centrum voor Geweldloosheid, Waarheid en Verzoening, waar we een mondelinge geschiedenis hoorden van Annie Pearl Avery, de jongste persoon op de Edmund Pettus-brug op Bloody Sunday. Ze is haar hele leven een activist gebleven en vertelde ons trots dat de laatste keer dat ze werd gearresteerd in 2015 protesteerde voor toegang tot gezondheidszorg en vrouwenrechten.
29 oktober – Selma
Gisteren hebben we ons gericht op de rol van vrouwen in de burgerrechtenbeweging. Daarbij ontmoetten we een MacArthur Fellow en een ontvanger van een Congressional Gold Medal.
De dag begon met een korte rit naar Marion, MS. Marion is de stad waar Jimmy Lee Jackson in februari 1965 werd vermoord door een staatsagent. Zijn dood was een deel van de inspiratie voor de Selma to Montgomery March later dat jaar. Net als de andere kleine steden in Mississippi heeft Marion het economisch moeilijk, but omarmt zijn historische rol in de burgerrechtenbeweging met muurschilderingen op Main Street van burgerrechtenleiders. Volgens onze gids is het de eerste en enige stad in de VS die Obama Day viert
Daarna gingen we naar de campus van Judson College om een toneelstuk van één vrouw te zien over het leven van Fanny Lou Hamer, geschreven en uitgevoerd door MacArthur Fellow, Billie Jean Young. Het verhaal van mevrouw Hamer is niet zo bekend als andere vrouwen uit de burgerrechtenbeweging, maar is een goed voorbeeld van hoe mensen van alle rangen en standen in het leven leiders in de beweging werden.
Daarna ging het naar Greensboro naar het Safe House Museum. Het museum bevindt zich in het huis dat slechts twee weken voor zijn toewijzing als toevluchtsoord diende voor Martin Luther King, omdat Klan na een massabijeenkomst alle wegen had geblokkeerd die de stad verlieten. In het museum hoorden we van mevrouw Theresa Burroughs die de Congressional Gold Medal ontving op de 50e verjaardag van Bloody Sunday in 2015.
Na Greensboro keerden we terug naar Selma om de Brown Chapel te bezoeken, de plaats waar de Mars op Bloody Sunday en de Mars die Montgomery bereikte, begonnen.
We hadden toen een diner, reflectie en feest in de Coffee Shop, een zwart bedrijf in het centrum van Selma.
29 oktober – Selma
Het verschil tussen een reis en een bedevaart is dat je aan het einde van een bedevaart een veranderd mens bent. Deze ervaring heeft me dingen geleerd die ik dacht te weten en opende mijn ogen voor hoe de geschiedenis van ons land ons elke dag beïnvloedt. Nu ik beter weet, moet ik het beter doen.
Onze reis naar huis begon met een stille mars twee aan twee over de Edmund Pettus-brug.
Als je mijn berichten van de afgelopen 10 dagen hebt gelezen en denkt dat jij ook zo'n reis wilt maken, moet je dat zeker overwegen.
Aanvragen voor toekomstige bedevaarten zijn te vinden op: projectbedevaart.org.
De organisatie bouwt opzettelijk een groep op die interraciaal, intergenerationeel en sociaal-economisch divers is. Op deze reis varieerden we in leeftijd van 21 tot 78, we zijn studenten, politieagenten, zakelijke professionals, filantroop, CNA's, artsen en gepensioneerden. De mix is een essentieel onderdeel van de reis, er is plaats voor iedereen in de bus.